sation: บิน ลาเดนอาจจะตายไปจริง แต่อุดมการณ์ "ต่อต้านจักรวรรดินิยมอเมริกา" ยังอยู่ ขบวนการก็ยังอยู่ ผู้สนับสนุนก็ยังอยู่

วันอังคารที่ 10 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

บิน ลาเดนอาจจะตายไปจริง แต่อุดมการณ์ "ต่อต้านจักรวรรดินิยมอเมริกา" ยังอยู่ ขบวนการก็ยังอยู่ ผู้สนับสนุนก็ยังอยู่

ย้อนดูตัว

วันที่ 10 พฤษภาคม พ.ศ. 2554 เวลา 21:00:00 น.

โดย ฐากูร บุนปาน

(ที่มา คอลัมน์สถานีคิดเลขที่ 12 หนังสือพิมพ์มติชนรายวัน ฉบับประจำวันที่ 10 พฤษภาคม 2554)

หลังเสียงไชโยโห่ร้องว่าสามารถกำจัด "ศัตรูหมายเลข 1" ไปได้แล้ว

สังคมอเมริกาเริ่มกลับมาตั้งคำถามกับตัวเองว่า การสังหารโอซามา บิน ลาเดนหัวหน้าขบวนการอัลเคด้า จะทำให้การก่อการร้ายหมดสิ้นหรือลดลงไปจริงหรือ

เป็นคำถามที่มีคำตอบหลากหลายไปตามสมมติฐานและความเชื่อของแต่ละคน

แต่ส่วนใหญ่เห็นไปในทางเดียวกันว่า ไม่น่าจะเป็นอย่างนั้น

บิน ลาเดนอาจจะตายไปจริง แต่อุดมการณ์ "ต่อต้านจักรวรรดินิยมอเมริกา" ยังอยู่ ขบวนการก็ยังอยู่ ผู้สนับสนุนก็ยังอยู่

ขณะที่แรงแค้นมีมากขึ้น เพราะการเสียชีวิตของตัวบุคคลที่ถูกชูให้ขึ้นมาเป็น"สัญลักษณ์"

ในระยะสั้น สถานการณ์อาจจะดูเหมือนเงียบลงไปชั่วคราว แต่คนจำนวนไม่น้อยตั้งคำถามต่อไปว่า

นี่เป็นอาการของความสงบก่อนพายุใหญ่หรือไม่?

มองโลกแล้วกลับมามองย้อนดูสังคมไทย

ในบางมุม สถานการณ์ที่เกิดขึ้นกับสหรัฐและบิน ลาเดนนั้น คล้ายคลึงกันกับที่เกิดขึ้นคนบางส่วนในสังคมไทยกับ พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร

สถานภาพของ พ.ต.ท.ทักษิณอย่างหนึ่งในหลายปีที่ผ่านมาคือ "ผี" หรือสัญลักษณ์ที่คอยหลอกหลอนกลุ่มผู้มีอำนาจอีกซีกหนึ่ง

ประเด็นว่าแล้วผีหรือสัญลักษณ์ของสังคมไทย จะมีชะตากรรมเหมือนผีของสังคมโลก (หรือสหรัฐ) หรือไม่นั่นก็เป็นประเด็นหนึ่ง

แต่เพราะมุ่งแต่ให้ความสนใจกับผี ผีถึงมีตัวตนขึ้นมาจริงๆ

แล้วก็เลยหลงประเด็นหรือลืมไปว่า ปัจจัยหรือปัญหาที่แท้จริงซึ่งทำให้เกิดผีหรือสัญลักษณ์ที่ว่านี้ขึ้นมานั้นใหญ่โตกว้างขวางกว่าตัวผีอย่างเทียบกันไม่ได้

อย่างที่บางคนนิยามว่าการเคลื่อนไหวของคนเสื้อแดงบางส่วนนั้น "ก้าวข้ามทักษิณ" ไปแล้ว

แต่ชนชั้นนำอีกส่วนยังก้าวไปไหนไม่พ้น

นั่นแหละ

เมื่อมุ่งไปที่ผีทักษิณ ก็ไม่ได้ทุ่มเทกับการแก้ไขปัญหาที่แท้จริง โดยเฉพาะในประเด็นเรื่องความเหลื่อมล้ำ

ไม่ว่าจะเหลื่อมล้ำทางเศรษฐกิจ การเมือง สังคม หรือความยุติธรรม

ที่ตั้งกรรมการปฏิรูปอะไรขึ้นมา ก็เหมือนเป็นแป้งแต่งหน้า

ไม่เห็นว่าจะสนใจเนื้อหาสาระอะไรที่เขาสะท้อนขึ้นมาให้พิจารณา

รากเหง้าของปัญหาก็ยังอยู่ต่อไป

ที่กลัวกันว่ายุบสภาเลือกตั้งใหม่แล้วยังไม่มีอะไรดีขึ้น ก็เพราะท่านผู้มีอำนาจทั้งหลายยังมุ่งอยู่ที่เรื่อง "บุคคล" มากกว่าแก่นสารสาระจริงๆ

แทนที่จะพูดว่า รัฐบาลหน้าจะต้อง "ทำอะไร" บ้าง เพื่อให้สังคมไทยหลุดจาก "หลุมดำ" ที่เป็นอยู่ทุกวันนี้

ก็ยังวนเวียนอยู่แต่ว่า รัฐบาลจะเป็น "ใคร" กันแน่

เอาเป็นว่า ถ้าเห็นว่า "ใคร" เป็นเรื่องรอง แต่ "อะไร" เป็นเรื่องหลัก

ที่กลัวๆ กันอยู่ทุกวันนี้ จะน่ากลัวน้อยลงไปอีกมาก

จะลองทำกันดูไหมเล่า?